Najpierw przełącznik P zostaje ustawiony w swoje górne położenie (a). Tym samym uzwojenie wzbudzenia silnika zostaje połączone w szereg z opornością czynną R. Oporność ta zapobiega powstawaniu przepięć w uzwojeniu wzbudzenia podczas procesu rozruchu, a wartość tej oporności jest równa 8 -f- 10-krotnej wartości oporności uzwojenia wzbudzenia Uw silnika. Gdy po włączeniu wyłącznika W silnik osiągnie swoją maksymalną (podsynchroniczną) prędkość obrotową, wówczas przełączniki P należy przełączyć w położenie dolne (b), przez co uzwojenie wzbudzenia Uw zostaje połączone z wzbudnicą G (lub z innym źródłem prądu stałego). Następnie silnik należy wzbudzić, po czym silnik sam wchodzi w synchronizm.

Po uruchomieniu i zsynchronizowaniu silnika należy ustawić żądaną wartość współczynnika mocy przez dobór odpowiedniej wartości prądu wzbudzenia.

Rozruch silnika synchronicznego przy zastosowaniu autotransformatora odbywa się podobnie jak rozruch silnika indukcyjnego klatkowego z tą jednak różnicą, że uzwojenie wzbudzenia w czasie rozruchu jest zwierane opornością.

W układach rozruchowych wskazane jest stosować blokadę uniemożliwiającą włączenie silnika przy otwartym lub połączonym ze wzbudnicą lub innym źródłem prądu stałego uzwojenia wzbudzenia.

Rozruch silnika synchronicznego z rozruchem oporowym.

Rozruch silnika odbywa się w następujący sposób . Opornik Rr w obwodzie wzbudzenia wzbudnicy zostaje ustawiony na największą oporność. Również opornik rozruchowy R ustawia się w położeniu największej oporności. Następnie zostaje włączony wyłącznik W i wirnik silnika (tzn. jego uzwojenie twornika) zostaje zasilony napięciem znamionowym z sieci trójfazowej.. Silnik rusza przy niewielkim prądzie rozruchowym z dość dużym momentem rozruchowym (moment rozruchowy silnika synchronicznego z rozruchem oporowym ze względu na asymetryczne — dwufazowe — uzwojenie wirnika jest nieco niższy od momentu rozruchowego trójfazowego silnika indukcyjnego pierścieniowego z trójfazowym uzwojeniem wirnika). Dalszy ciąg rozruchu odbywa się identycznie jak rozruch silnika indukcyjnego pierścieniowego, tzn. rozrusznik jest stopniowo zwierany w miarę podwyższania się prędkości obrotowej aż do zupełnego zwarcia oporności rozrusznika. W tym stanie silnik pracuje jako silnik indukcyjny z pewnym poślizgiem, czyli przy podsynchronicznej prędkości obrotowej.

W celu wprowadzenia silnika w synchronizm wystarczy wzbudzić wzbudnicę za pomocą regulatora Rr w obwodzie jej wzbudzenia przez zmniejszenie jego oporności i silnik sam wejdzie w synchronizm dzięki posiadaniu momentu wpadu .

Należy podkreślić, że wzbudnica włączona jest stale w obwód uzwojenia wzbudzenia zarówno podczas pracy znamionowej jak i podczas rozruchu. W czasie całego przebiegu rozruchu przez wzbudnicę przepływa prąd zmienny i jest ona stale przemagnesowywana. Na początku rozruchu częstotliwość napięcia w obwodzie uzwojenia wzbudzenia jest równa 50 Hz, a na końcu rozruchu — ok. 0,5 -r-1,5 Hz, zależnie od obciążenia i wartości poślizgu silnika. Przy tej częstotliwości wzbudnica jest przemagnesowywana rzadko i zachowuje pod koniec przemagnesowywania swój magnetyzm szczątkowy, wobec czego nie istnieje trudność z jej wzbudzeniem.

Amperomierz prądu stałego włączony w obwodzie twornika wzbudnicy, tzn. w obwodzie uzwojenia wzbudzenia, powinien mieć skalę dwustronną, z zerem pośrodku, ponieważ biegunowość wzbudnicy przy każdym rozruchu może ulegać zmianie i kierunek przepływu prądu w obwodzie wzbudzenia może również zmieniać się.

W zwykłym silniku synchronicznym obwód uzwojenia wzbudzenia powinien być w czasie rozruchu zwarty przez oporność . W silniku z rozruchem oporowym warunek ten spełniony jest sam przez się przez obecność oporu rozruchowego R w obwodzie uzwojenia wzbudzenia TJW.

h.Rozruch silników indukcyjnych jednofazowych. Silniki jednofazowe budowane są na moce nie przekraczające na ogół 4 kW. Przy tych wartościach mocy problem ograniczania prądu rozruchowego na ogół nie istnieje i silniki jednofazowe włączane są zawsze bezpośrednio do sieci, co nie wymaga specjalnych wyjaśnień.

Pomocnicze maszyny elektryczne

a. Przetwornice częstotliwości. Do zasilania silników na zwiększoną częstotliwość stosowane są przetwornice częstotliwości. Jeżeli chodzi o przetwarzanie częstotliwości przemysłowej 50 Hz na częstotliwość nie przekraczającą 200 Hz, a niekiedy również powyżej, to stosuje się indukcyjne przetwornice częstotliwości. Przy częstotliwościach wyższych do ok. 500 Hz stosowane są najczęściej prądnice synchroniczne, a od 500 Hz wzwyż, a niekiedy nawet od niższych częstotliwości — prądnice reluktancyjne.

Przetwornice częstotliwości indukcyjne. Przetwornica indukcyjna jest zwykłą maszyną asynchroniczną pierścieniową, napędzaną przez silnik elektryczny. Za pomocą takiej przetwornicy można zarówno zwiększać jak i zmniejszać częstotliwość. W większości przypadków ma się jednak do czynienia ze zwiększaniem częstotliwości.

Jeżeli trzeba częstotliwość obniżyć, wówczas wirnik przetwornicy powinien być obracany w kierunku zgodnym z kierunkiem wirowania pola magnetycznego w stojanie przetwornicy, a w mianowniku podanych wyżej wzorów znak + powinien być zastąpiony przez znak —.

Ze wzorów na częstotliwość f otrzymujemy wartość częstotliwości teoretyczną. Praktycznie jest ona zawsze nieco niższa ze względu na poślizg silnika napędowego, którym jest zazwyczaj silnik indukcyjny.

Przykład. Do zasilania narzędzi zelektryfikowanych o częstotliwości 200 Hz potrzebna jest przetwornica indukcyjna.

Przetwornice z prądnicą reluktancyjną. Częstotliwość wyższą od 500 Hz można otrzymać w zasadzie tylko z prądnic reluktancyjnych. Stosowane są one również i na częstotliwości niższe od 500 Hz. Prądnice tego typu posiadają uzwojenia wzbudzenia i twornika w stojanie, a nieuzwojony wirnik ma szereg zębów i żłobków. Siła elektromotoryczna w uzwojeniu twornika wzbudza się wskutek tętnienia strumienia w zębach stojana wywołanego zmianami przewodności magnetycznej (prądnice o tętniącym strumieniu magnetycznym) lub wskutek zmiany kierunku przepływu strumienia (prądnice o odwracalnym kierunku strumienia magnetycznego).

b. Prądnice prądu stałego. W specjalnych układach napędowych z szeroką jedno- lub dwukierunkową regulacją prędkości obrotowej stosowane są prądnice prądu stałego, połączone bezpośrednio z silnikami prądu stałego i zasilające je napięciem o regulowanej płynnie wartości. Układy takie noszą nazwę układów Leonarda. Drogą regulacji prądu wzbudzenia prądnicy G reguluje się w szerokim przedziale prędkość obrotową silnika M w obu kierunkach wirowania silnika.

Websystem - automatyka | Dane techniczne urządzeń automatyki | tel. +48 0.601.747.565
 

szybki kontakt

kontakt


tel. 0.601.747.565
tel. 48 383-01-44 fax 48 685-60-95
e-mail: falowniki@ppp.pl

Websystem autoryzowany dystrybutor falowników Lenze i LG. Technika napędów energoelektronicznych - sprzedaż, serwis, doradztwo. Fachowa inżynieryjna obsługa.
Copyright © 2001 www.falowniki.ppp.pl - wszelkie prawa zastrzeżone. Kontakt: falowniki@ppp.pl