Przy włączaniu silników indukcyjnych klatkowych do sieci powstaje duże uderzenie (szczyt) prądowe, wywołujące w sieciach o niewielkich przekrojach przewodów duże spadki napięć. Wskutek tych spadków napięć następuje miganie światła, gaśnięcie świetlówek i inne zakłócenia w odbiornikach wymagających dużej stałości napięcia.

W celu obniżenia wartości prądu rozruchowego silników klatkowych stosowane są różne sposoby rozruchu. Stosowania tych sposobów należy w miarę możności unikać, najdogodniejszy i najprostszy jak również najtańszy bowiem jest sposób rozruchu silnika klatkowego przez bezpośrednie włączanie do sieci, czyli od razu na właściwe napięcie.

Nie zawsze można uniknąć stosowania sposobów rozruchu mających na celu obniżenie prądu rozruchowego. W szczególności istnieją ograniczenia w stosowaniu bezpośredniego rozruchu silników indukcyjnych klatkowych w urządzeniach przyłączonych do sieci użyteczności publicznej.

Rozruch trójfazowych silników indukcyjnych klatkowych za pomocą przełącznika gwiazda-trójkąt. Silnik uruchamiany tym sposobem powinien mieć wyprowadzone po dwa końce każdej fazy, czyli razem 6 wyprowadzeń. Przełącznik gwiazda-trójkąt jest tak skonstruowany, że w położeniu „gwiazda" łączy uzwojenie stojana silnika w gwiazdę, a w swoim następnym położeniu „trójkąt" łączy uzwojenie silnika w trójkąt.  Przełączniki gwiazda-trójkąt mają nieraz również trzecie położenie — „zero" i kojarzą w sobie dwa aparaty — wyłącznik i przełącznik gwiazda-trójkąt.  Silnik przeznaczony do rozruchu z przełącznikiem „gwiazda--trójkąt" powinien mieć napięcie fazowe uzwojenia stojana odpowiadające napięciu sieci z której będzie zasilany. Tak np. silnik przeznaczony do pracy na napięciu sieci 380 V powinien mieć napięcie 380/660 V.

Proces rozruchu silnika z przełącznikiem gwiazda-trójkąt odbywa się w sposób następujący. Załóżmy, że napięcie silnika wynosi 380/660 V, a napięcie sieci — 380 V. Silnik zostaje włączony przy połączeniu gwiazda. Wówczas uzwojenia, które mogą pracować przy napięciu 660 V otrzymują napięcie 380 V, czyli napięcie j/3 razy mniejsze od napięcia znamionowego.

 W silnikach klatkowych napędzających niektóre mechanizmy o wzrastającej w stosunku kwadratowym charakterystyce momentu oporowego — np. pompy odśrodkowe lub wentylatory  nie zawsze jest możliwe osiągnięcie korzystnej chwili przełączenia uzwojeń silnika z gwiazdy w trójkąt.

 Rozruch trójfazowych silników indukcyjnych klatkowych za pomocą oporności w stojanie. Jako opór stosuje się oporność czynną lub bierną indukcyjną (dławik).

Ten sposób rozruchu stosowany jest bardzo rzadko i to jedynie tam, gdzie zależy głównie na obniżeniu prądu rozruchowego i nie jest wymagany duży moment rozruchowy, np. przy silnikach uruchamianych bez obciążeń (na biegu jałowym). W sposobie tym wartość prądu rozruchowego maleje proporcjonalnie do obniżki napięcia, a wartość momentu — proporcjonalnie do kwadratu napięcia. Gdy np. prąd zmaleje dwukrotnie, moment zmaleje aż czterokrotnie.

Rozruch trójfazowych silników indukcyjnych za pomocą autotransformatora rozruchowego. Sposób ten stosowany jest tylko dla silników dużej mocy ze względu na duży koszt autotransformatora.

Układ połączeń sposobu rozruchu przy zastosowaniu autotransformatora. Układ ten umożliwia dokonywanie rozruchu w dwóch lub w trzech stopniach.

Przebieg rozruchu trójstopniowego jest następujący. Wyłączniki IW i 3W zostają włączone i tym samym silnik zostaje włączony do sieci poprzez autotransformator AT. Rozpoczyna się pierwszy etap rozruchu na obniżonym napięciu. Po osiągnięciu przez silnik ustalonej prędkości obrotowej zostaje otwarty wyłącznik 3W. Jest to drugi etap rozruchu przy którym silnik zasilony jest z sieci w szeregu z częścią uzwojeń autotransformatora . W trzecim i ostatnim etapie rozruchu wyłącznik 2W zostaje włączony i silnik otrzymuje pełne napięcie sieci. Najczęściej etap 2 zostaje, pominięty. W tym przypadku silnik jest uruchamiany w dwóch etapach.

Podczas przełączania na poszczególne stopnie rozruchu przy zastosowaniu autotransformatora rozruchowego trzeba na każdym stopniu odczekać, aż silniki osiągnie swoją maksymalną prędkość obrotową. Przy zbyt wczesnym przełączaniu występują takie same skutki jak przy zbyt wczesnym przełączaniu przy zastosowaniu przełącznika gwiazda-trójkąt .

Rozruch za pomocą autotransformatora jest podobnie korzystny jak i rozruch przy przełączaniu uzwojeń z gwiazdy w trójkąt. Zarówno prąd jak i moment maleją proporcjonalnie do obniżki napięcia.

Porównując otrzymane ze wzorów wyniki dla In i Mr widzimy, że maleją one w jednakowym stosunku, czyli proporcjonalnie do kwadratu przekładni autotransformatora.

W niektórych przypadkach wymagane jest obniżenie momentu rozruchowego silnika klatkowego bez potrzeby obniżania prądu rozruchowego. Wymagania takie stawiane są niekiedy mechanizmom sprzęgniętym z silnikiem klatkowym za pośrednictwem pasów klinowych lub delikatnym mechanizmom przy których nagłe szarpnięcia wału maszyny mogą wywołać uszkodzenia mechaniczne. W tych przypadkach można stosować opór w jednej z faz stojana, włączany tylko podczas rozruchu.

Wiadomo, że silnik trójfazowy przy przerwanej jednej fazie zachowuje się jak silnik jednofazowy, tzn. nie ma momentu rozruchowego i nie może ruszyć. Włączenie oporu w jedną z faz silnika trójfazowego wywołuje asymetrię, skutkiem której powstaje stan pośredni między silnikiem trójfazowym i jednofazowym. Im większa jest oporność włączona do jednej z faz silnika, tym mniejszy jest moment rozruchowy silnika.

Rozruch trójfazowych silników indukcyjnych pierścieniowych. Rozrusznik R powinien być ustawiony do rozruchu na największą oporność. Jeżeli silnik ma przyrząd do podnoszenia szczotek i zwierania uzwojeń wirnika, to należy go ustawić w położeniu opuszczenia szczotek i rozwarcia uzwojeń wirnika. Przy tym położeniu rozrusznika i szczotek zostaje włączony wyłącznik W. Gdy silnik ruszy i osiągnie ustaloną prędkość obrotową, należy rozrusznik przestawić na następny stopień i znowu odczekać aż ustali się prędkość obrotowa i tak dalej, aż do kompletnego zwarcia oporności rozrusznika. Bezpośrednio po tym należy ustawić przyrząd do podnoszenia szczotek i zwierania uzwojeń wirnika w położeniu podniesienia szczotek i zwarcia uzwojeń wirnika, po czym rozrusznik należy cofnąć do położenia największej oporności, przygotowując go do następnego rozruchu.

Jeżeli urządzenie rozdzielcze silnika jest wyposażone w amperomierz, to podczas rozruchu należy obserwować amperomierz nie dopuszczając, aby prąd przekroczył 2 -f- 2,5-krotną wartość prądu znamionowego.

Rozrusznik i przyrząd do podnoszenia szczotek i zwierania uzwojeń wirnika powinny posiadać pomocnicze zestyki wchodzące w układ blokady uniemożliwiającej uruchomienie silnika przy zwartym rozruszniku i podniesionych szczotkach oraz zwartym uzwojeniu wirnika .

Rozruch silników synchronicznych. Obecnie produkowane silniki synchroniczne mają zazwyczaj klatką rozruchową i są uruchamiane podobnie jak silniki klatkowe. W rachubę wchodzą dwa sposoby rozruchu: bezpośredni i przy zastosowaniu autotransformatora rozruchowego.

Rozruch przy wykorzystaniu  falowników które zmieniają częstotliwość zasilania silników.

Websystem - automatyka | Dane techniczne urządzeń automatyki | tel. +48 0.601.747.565
 

szybki kontakt

kontakt


tel. 0.601.747.565
tel. 48 383-01-44 fax 48 685-60-95
e-mail: falowniki@ppp.pl

Websystem autoryzowany dystrybutor falowników Lenze i LG. Technika napędów energoelektronicznych - sprzedaż, serwis, doradztwo. Fachowa inżynieryjna obsługa.
Copyright © 2001 www.falowniki.ppp.pl - wszelkie prawa zastrzeżone. Kontakt: falowniki@ppp.pl